जीवन सूत्र

-
जीवन सूत्र

डाव कधी रागाने हा आसा मांडू नए
खेल्न्यर्याने खेल्न्यंशी हे असे भांडू नए
आसवांची बातच न्यारी
पण स्वताही कधी सांडू नए

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

माजी पहिली कविता

-
Image
डोळे मिटून जेव्हा मनाच्या कुपित उतरते मी त्याच्क्शनी एका सुखद धक्क्याने नकळत बावरते मी माजे मन माजे नाहीच, नवी जाणीव मिळते खरच माज्या मनातले, तुला कसे रे कळते? दचक्लास ना या प्र्शनाने? हस्लाही असशील कदाचित माज्या मन पर्ना वर्चे थेम्ब, बस्लाही असशील वेचीत माजे हसने बोलने रुसने भाण्डने तूच तर तलहाथावर जप्तोस इएव्ल्याषा ओंज्लित आपुल्या एक सुंदर जग बनव्तोस नात्यास या आपुल्या मृदु बंधनी विनावे जानावे तू मला अन मी तुला जानावे .....!!!
Read more

काकुबाई दिसत असून सुद्धा म्हणजे नेमके काय...

-
परवा एक पोस्ट आली फेसबुकवर...त्याची सुरूवातच अशी होती की...दिसायला काकुबाई दिसल्या तरी ही महिला एका चांगल्या पदावर कार्यरत आहे. ज्यांनी हे शब्द रचले त्यांचा दृष्टिकोन खटकला. मुळात कशीही गुंडाळलेली साडी...केसांचा अंबाडा किंवा मुरकुटं करून मानेच्यावर पिनमध्ये कोंबलेले केस...खोचलेला पदर अशा रूपातली महिला समोर आली की तिला अनेकदा काकुबाई हे विशेषण अगदी सहजपणे लावले जाते. फार कशाला कधी कधी आपल्याला काहीही न आवरता अजागळ रहावेसे वाटते तेव्हा जर तीच महिला अगं आज माझी पार काकूबाई झालीय अशी उपाधी स्वताच लावून घेते...सांगायचा मुद्दा हा की कुणी केली ही व्याख्या. आणि मग नेहमीच अशा रूपात असलेल्या महिलांमध्ये काही धमकच नसते असा अर्थ घ्यायचा का... दिसायला काकूबाई असूनसुद्धा या महिलेने खूप मोठ्या पदावर काम केलेय असा तुलनात्मक अर्थ काढणाऱ्यांनी महिलांच्या कार्यक्षमतेबाबत आणि त्याच्या दिसण्या व असण्याबाबत बोलूच नये.
Read more

माझं सावलीचं झाड

-
Image
माझं सावलीचं झाड  माझं सावलीचं झाड होता तुम्ही....माझं लग्न ठरलं आणि तुम्ही  मला म्हणालात...कधी तू इतकी मोठी झाली मला कळलच नाही बाळा... त्यादिवशी माझ्यातील अवखळपणाला पहिला धक्का लागला....मी मोठी झाले असं वाटण्यासाठी माझं लग्न ठरणं हे कारण ठरावं आणि ते तुम्ही बोलून दाखवावं...हे काही केल्या स्वीकारायला मन तयारच होईना. लग्नाच्या दिवशीही संध्याकाळी सगळं आटपल्यावर तुम्ही माझ्या जवळ आलात आणि म्हणालात....झालं ना सगळं तुझ्या मनासारखं....तेव्हाही माझं मन इतकं जपण्यापलीकडे तुम्हाला काही माहितीच नसल्याची नेहमीचीच प्रचिती मला आली. त्यादिवशी तुमच्या मिठीत मनसोक्त रडताना....तुमचा हात सोडून जाताना...सारखे सारखे मागे वळून पाहताना...तुमच्यातील ठाम माणूसही किती हळवं आहे हे जाणवलं.  तुमच्या लेखी मी आता मोठी झाले होते असं असलं तरी मला मोठं व्हायचच नव्हतं. सरनाईकची कदम झाल्यानंतरही माझा तुमच्याजवळ हट्ट करण्याचा स्वभाव काही बदलला नाही. मला हे हवय...मला ते हवय, आत्ता द्या...गणपतीच्या सणात गौरीसाठी साडी आणायला गेल्यानंतर मला आवडलेली साडी हट्टाने मागून घेण्यात कुठेच खंड पडला नाही. ...
Read more